Sorkens langstrakte sønn, Bjarne, har et lemfeldig forhold til de kulørte lappene i meldeboksen. Dette viste han tidligere i vinter, da han i håp om et gunstig utspill fra sin makker doblet en 2kløver (stayman), og endte opp med å spille motspill i 2 kløver redoblet. Tiltross for at spillefører levde farlig på 4-2 tilpass i trumf, hentet han hjem 8 stikk for en god plusscore og en god latter.
Revansjen har latt vente på seg, og Bentzen har måttet tåle mye mobbing og ukvemsord i løpet av vinteren. På søndag fikk han dog igjen for strevet.
Jeg satte meg mett og tilfreds etter medisterkakemiddagen ned ved et bord, og lite ante jeg da at jeg skulle spille mot tre motspillere (vanligvis er det bare to). En som kaller seg Frank satte seg ned på motsatt side, mens den tidligere omtalte Bjarne satte seg ned med sin faste makker Juul på hver sin side av meg. Bjarne er giver, og starter med en sperremelding: 2 spar. I neste hånd sitter jeg med en grei åpning og de umeldte fargene, så jeg dobler. Juul passer, før motspilleren rett ovenfor meg går i tenkeboksen.
Endelig kommer han fram med 3 spar. Bjarne spør hva dette skal bety, og jeg svarer som best jeg kan (utgangskrav og spørsmål om hold i spar). Dermed dobler Bjarne. Av en eller annen grunn redobler jeg, mest for å holde alt åpent. Spilleren på motsatt side vil i sin tur kunne fortelle mer om korta sine. Juul passer igjen.
"Jaja", sukker spilleren rett ovenfor meg, og jeg ser at meldehånda beveger seg mot den grønne lappen i meldeboksen. "Pass her og."
3 spar xx når motparten har vist minst 6 i fargen er ofte kostbart, men nå fikk ihvertfall Bjarne selskap i Blåveisguttene.
Blåmann, blåmann, bukken sin.