Den uheldige engerdøl hadde nemlig det hele klart for seg. Mortons Fork er en variant der motparten må velge mellom to onder, og kunne fungere godt denne gangen. Han ville trumfe utspillet, ta ut trumf og deretter spille en liten kløver fra bordet mot håndas Kxx. Hvis syd har esset kan han ikke ta for dette uten at kontrakta går hjem. Dermed må kongen vinne. Deretter ville han parkere en kløver på sparess før han frispiller seg i kløver. Syd blir innspilt hvis han i tillegg har Qxx i hjerter. Kløverspillet ville bli et valg av to onder for motparten. Å, syndige sommersol - dette skulle vel bli et spill med både palmesus og paraplydrinker til.
Vår venn skrider til verket. Ja, han husker endatil å ta for én hjerterhonnør i tilfelle Q i hjerter skulle sitte singel. Så er han omsider inne i bordet i øst og spiller liten kløver mot hånda. Han kjenner det kribler i magen, og det med rette, for slik satt kortene:
For sikkerhets skyld kaster han et stjålent blikk mot redaktøren i nord. Får han med seg det som skjer? Kanskje jeg skal skrive det ned på en serviett til ham i etterkant?
Syd går i boks, et godt tegn på at han esset i kløver, og omsider kommer kortet.....som er ESSET! Ånei!
All denne tenkningen, alle disse forberedelsene. Alle disse årene i skyggen, og endelig var det duket for vår venns inntreden i bridgespaltene. Alle disse våte sommerbridge-drømmene. Nå falt de i grus pga en enkel sjel i syd som ikke klarte det beste motspillet av å IKKE legge i kløver-ess. Nå var det bare å skuffe sammen kortene for ny giv i kortmaskina. Veien fra bridgespalta til dødsannonsene var ironisk nok ikke så lang, noe kunne han saktens trøste seg med.
På vei hjem lå harene spredd døde som fluer på grunn av den pågående harepesten. Hvor enn han gikk var veien dekket av nedturer. Slik var nok skjebnen for vår venn den uheldige engerdølen.