Når makker hadde åpna 1 ruter i første hånd affiserte ikke innmeldinga fra øst så veldig. Med minst 33 p mellom seg måtte øst høyst ha meldt inn 1 hjerter med AQJxx(x), og selv om ruterslemmen kunne brennes husket den uheldige engerdølen godt makkers spilleføringer fra tidligere spill, og la derfor kontrakta på mesterlig vis i 6NT. Jovisst kunne den uheldige engerdølen sin Zia og fant det like greit å hele orkesteret alene. Østs dobling føltes dermed ikke så bekvem, hva hadde makker funnet på nå mon tro?
Ut kom hjerter 8, men det reddet ingenting:
Å, herregud! Makker i nord hadde selvfølgelig inspirert lagt sin fantasifulle taperberegning til grunn for åpning i første hånd i sonen, og da måtte det bli som det så ofte blir. Den uheldige engerdølen sto ribbet tilbake, og var allerede godt i gang med å forberede argumenter til sitt forsvar før sammenlikninga med sine lagkamerater. Snakk om å være uheldig! Veien om 4NT hadde kanskje bremset makkerskapet i 5 ruter, men hvem kunne være så uheldig at man spilte emd en makker som hadde et så lemfeldig forhold til sine førstehånds-åpninger?
Dagen etter var det par-turnering, en turneringsform den uheldige engerdølen mislikte i sitt (mis)samspill med makker. Han kunne alltids dra sin enkle makker frem til et greit resultat i lagspill da overstikkene ikke telte så mye, men i parturnering var makker et riktig så sorgens kapittel. Et par heldige spill først på dagen dro makkerskapet inn i monradsheisen, og mot motstand av høyeste rang kunne ikke 15 års fravær fra bridgen holde i lengden; selv for en såpass habil spiller som vår uheldige venn. Etter lunsj fikk de virkelig knekken, og mot slutten av dagen måtte også de ta oversitten med et nikk og skjemtende ord. Slik det alltid var for den uheldige engerdølen var det derfor dessverre for sent å glede seg over dette spillet i nest siste runde:
Oooops! Hadde han ikke i ren villfarelse trukket opp 5 spar fra meldeboksen? Jovisst, så pokker. Han hadde meldt av to ess med dama, og var kanskje fortjent forlatt alene i den essløse ørkenen han nå var i.
Ut fra vest kom spar 8. Jaja, kanksje var det håp allikevel? Satt essene fordelt kunne vel ikke motparten vite om fadesen, og var han for en gangs skyld litt heldig var også kløver-kongen i kapp. Så vår helt stikker og tar ut trumfen, og klemmer til med kløver-dame fra hånda. Den sto! Ny kløver til kutt går også, dessverre er øst fri i fargen. Tredje kløver går til stjeling på hånda, og nå var det bare å knipe igjen bak og krysse fingra: Liten hjerter til....kongen. Som står!
Åjo, nå var det håp i hengende snøre! Tre rutere til avkast, og endelig kan vår sluttføre det hele med en lykksalig ruter mot håndas konge for sitt tolvte stikk. Ja, dette var virkelig et mesterstykke. Heldig var vel makker i nord som kunne sitte blindemann ovenfor en slik kortkunstner.
Verre var det for vår uheldige engerdøl som til tross for slike eventyrlige spilleføringer måtte vake nederst på resultatlista på grunn av sin makker. Så da var det vel gitt da, når hotellverten bød på gratis middag på hjemveien, var engerdølen sist i køa og kom til skrapa kjel når alle andre var mette.
Ute ventet en varm bil og hull i bånnpanna. Snakk om comeback!