Jon presset spar umiddelbart og øst kom inn på esset. Fra øst kom det nå ruter i vri til esset i vest. Ruter opp igjen. Nå tok Jon for hjerter-ess og hjerter-knekt til kutt. Denne sto, og dermed var han hjemme med én taper i hver av fargene utenom trumf.
Ved de andre bordene ble det kanskje ikke tenkt igjennom at utspillet kunne være singelton:
Singel kløver kom ut ved alle bord, men ved de to andre gikk det allikevel annerledes. I andre stikk tok de hjerter-konge og hjerter til kutt - som taper til dama. Spar kommer nå opp igjen til østs ess, som nå kan gi makker stjeling i kløver. Nå ble det ikke kløverstikk her, men det ble to trumfstikk i stedet. Sammen med esset i de harde fargene ble det fire tapere tilsammen - og bet.
Men hvorfor gikk spillefører bet? Jon tenkte nok slik: "Utspillet er singelton. Vest er favoritt til å sitte med 3-korts trumf (4-1 imot bli vanskeligere å håndtere). Hvis vest trumfer kløver tidlig så blir det å trumfe i løse lufta; de vinner bare et orginalstikk. Jeg kutter derfor forbindelsene deres først, og ser hva som skjer."
Inne på spar-ess har ikke øst noe å tjene på å spille opp igjen kløver; hvis han så gjør så er spillefører godt som alltid hjemme! Det er derfor helt greit av øst å skifte til ruter, og heller håpe at syd gjør feil i trumf.