Svein sitter øst, og makkerskapet ØV finner uten innblanding tilslutt frem til den spillbare kontrakta 6 spar. I nord sitter undertegnede overbevisst om bet, og er bare en håndsrekning unna en dobling, inntil jeg finner ut at jeg har dobla Svein også tidligere, med blanda erfaringer. Svein har nemlig en tendens til å hale hjem dobla kontrakter.
Litt uheldig og urutinert spiller makkeren min ut en liten ruter, og kanskje er ikke slemsonen riktig tidspunkt for å satse offensivt med utspill fra kongen. Dette gir ihvertfall Svein stikk med dama, og vi ser at han nå har fem toppstikk utenom trumfen, og trenger derfor sju stikk til. Det er mange muligheter, men Svein fant uten tvil den beste ved bordet.
Liten trumf mot bordet røper den sure sitsen, men dette later ikke til å affisere spillefører noe, han fortsetter i samme tempo med ruteress og ruter mot hånda. Jeg trumfer med spar-ni, og Svein trumfer over. Det er mulig jeg skal kaste kløver, men jeg tror det ikke spiller noen rolle. Svein spiller seg tilbake til bordet med to ganger hjerter fra toppen og hjerter til stjeling. Kløver til esset og ruter til enda en stjeling, jeg kaster kløverkonge- akk for sent. Svein frir seg i kløver til dama i syd, og trumfen min er fanga i kapp i sluttspillet. Fint spilt!
Frank sukket tungt etter å ha vært spillefører i den samme kontrakta ved sitt bord. Med kløver ut var han nødt til å sette sin lit til hjerterfinessa. Det gikk selvfølgelig ikke bra, og dermed mista han også tempoet på trumfspillet, og måtte gi fra seg ett hjerterstikk, ett trumfstikk og ett minorstikk for to bet. Det går selvfølgelig an å safe til 11, men jeg tror det blir feil i en hardmeldt slem i parturnering. Da er det mann eller mus.