De fleste ønsker å spille utgang i majoren med 6-2-tilpass, men med stoppere i alle farger og gode sjanser for både 5 og 6 stikk i langfargen forsvarer fint utgangen på et lavere trinn. 4hj står med 11 stikk denne gangen noe som legger press på spilleføringen.
Frank i syd har i spillet før fått korreks av den alltid feilfrie makkeren i nord for ikke å underspille esset sitt i utspill mot ei NT-kontrakt, og var derfor ikke sen om å spille ut kløver-7 da han fikk sjansen på ny. Denne går til dama og kongen, før Roar spiller hjerter-ess og liten hjerter til knekten min i nord. Nå snur jeg til liten ruter til dama hos Frank, og ny ruter godspiller fargen. Roar spiller seg nå inn på spar-ess og tømmer bordet for hjerter før han tilslutt bare må sende i vei en liten kløver og krysse fingra. Denne vinner Frank med esset.
Nå tar vi en liten pause fra spilleføringa for en innføring i "The Beer Card Convention". Den inneholder flere varianter, men handler uansett om kortet ruter-7. Hvis du som spillefører skårer siste stikket med dette kortet skylder makkeren din deg en drink i baren (såfremt du ikke har skåra dårlig på spillet for å få til stikk med ruter-7, selvfølgelig). Hvis ruter er trumf gjelder ikke reglene.
Hvis man i motspillet skårer siste stikket med ruter-7 gjelder de samme reglene, og hvis man i særdeles tar den avgjørende beten med det essensielle øl-kortet skylder makker TO øl. Fortsatt såfremt ruter ikke er trumf. I mer tørste forsamlinger kan også kløver-8 telle som et drinkkort.
Tilbake til spillet er Frank nå inne i syd med disse korta igjen, ruteren er godspilt:
Vi har tre stikk vår vei, så siste stikket nå vil alltid være beta. Hvis Frank spiller 4-eren nå må vil jeg aldri få for ruter-7 tilslutt. Det er derfor ekstremt viktig at Frank er på alerten og spiller ruter-8! Denne kan jeg da stikke over med 9-eren for så å innkassere to øl med ruter-7 i siste stikk.
Dette gjorde selvfølgelig makker, som spilte som ei datamaskin hele kvelden, og dermed var det lett for meg å generøst love bort den andre ølen til den selvsamme makker som nå skylder meg to.