Heggerisingen i nord har åpnet det hele med 1 hjerter, pass og makkeren i syd har støttet med 3-7p og 3kort. Vest dobler og øst melder 2 spar. Pass fra makker og vest frister med makkeren sin med et enkelt løft til 3 spar, men denne lar seg ikke friste, og der dør det ut. Makker i syd spiller ut spartreeren:
Nå husker jeg ikke alle detaljer lenger, men spillefører vinner med esset, og etter å ha gitt bort bort både til kløverkongen og ruterdama (liten fra hånda og bordet) tar jeg for hjerteress og innser det faktum at med sparen 4-4 hos ØV er dette sannsynligvis ingenting å spille for lenger. Jeg pakker sammen korta og gir bort resten, makker ser litt surt på meg og gjør det samme, motparten aksepterer med trosyldig mine 3sp +1. Tre stikk inn i neste kontrakt uttrykker makker endelig sin misnøye: "Du hadde mer hjerter, kunne du ikke spilt det?". "Jammen, da stjelern den og kan kreve resten uansett."
"Ja, og da er'n jo kortere enn meg i trumf!"
Spartrea var jo fordeling, og jeg mitt dumme nøt hadde gitt bort ei kontrakt med overstikk der motparten skulle gått bet.
Endelig røk det ett par sikringer hos den sindige granbergsingen.