Motparten har allerede sine fire stikk. Slik spillet har utviklet seg velger jeg å plassere ruterkonge hos øst, og tar med meg muligheten for at han sitter med minst firekort kløver. Det er uansett gratis å ta med seg denne sjansen, alternativt sitter kløveren 3-3, og dette vil avdekke seg i sluttspillet uansett. Med åtte kort igjen er jeg inne på hånda i syd og skal ha resten av stikka:
Jeg må etablere ruterdame som et trusselkort bak øst, uten å blokkere ruteren. Derfor er det nå viktig at jeg tar for RUTERESS før noe annet. Derfor spiller jeg ruter til esset (!) og kløver til kongen, før jeg nå spiller spar-konge og to hjertere. I bordet kaster jeg de tre ruterne. Nede på tre kort klarer ikke øst å holde både kløverlengden og ruterkongen. Øst kaster aktuelt en kløver, og dermed står bordets tre kløvere!
Denne skvisposisjonen, der du må avblokkere et ess før skvisen virker, kalles Vienna Coup.
Som ellers når jeg spiller kort er det dessverre ikke samsvar mellom teori og praksis, og de spillene du nøye studerer i bridgebøker forekommer aldri i virkeligheten. Korta satt nemlig slik:
Så når jeg skulle spille meg inn på ruteress i bordet datt ruterkongen som en tung mjølsekk, og alle vyer om å avisspill falt i grus. Nå var det jo bare å hente sine gjenværende toppstikk. Dermed gikk det rett fra Vienna Coup til det mer alminnelige wienerpølse.
Vest spiller vel best en tredje runde spar istedet for hjertervri. Da hadde nok veien til avisspill vært enda lengre.